Een bakbrommer is geen Speedboot

Hallo allemaal,
Ik ben na de zeer trage race van mij in Rotterdam (toch nog 33 rondjes) van de week flink aan het sleutelen geweest.
Na een hoop gepiel met carburarteurs, sproeiers ontsteking etc. had ik het eindelijk voor elkaar.
Het blokje liep als een zonnetje. En hard ook. (eindelijk profijt van die snelle 50 )
Ik woon op een dijk en ging ff een stukje proefrijden.
Ik scheurde de rotonde op aan het eind en dat ging allemaal lekker hard.
Na 3/4 rotonde begon de bak ineens te kantelen en was er geen houden meer aan. Ik zag de zeer steile graskant angstig naderen. Voor ik er echt erg in had reed ik de dijk af en PLONS.. Was nog net voor het water van de bak gesprongen, maar door de snelheid ging ik achter mijn bak aan het water in. Daar stond ik dan tot mijn middel in het ondertussen toch al behoorlijk afgekoelde water..
De bak lag in het water en begon langzaam te zinken. Ik heb er aan staan trekken om 'm zo dicht mogelijk bij de kant te krijgen.
Daar stond ik dan tot mijn middel in het water bij mijn nog steeds verder zinkende bak.
Komt er een vent aan gefietst die zich al afvroeg waar ik gebleven was. Hij had me de bocht om zien komen, maar me niet naar beneden zien rijden...
Uiteindelijk is de bak gezonken en waren alleen het zadel, stuur en de tank nog boven water.
Met soppende schoenen en een nat spoor achter me aan ben ik naar een vriend gelopen die vlakbij woont en met zijn bus hebben we de bak weer de dijk op gesleept.
Thuis gekomen heb ik de bougie eruit gedraaid en de carburateur eraf gehaald, de boel schoongemaakt, inelkaar gezet en na even proberen liep het Zundapp blokje alweer. Het is toch een mooi staaltje duitse techniek.
Wat is het moraal van het verhaal..
Het water is koud in november en bakbrommers zijn niet gemaakt om mee te varen.
Ik heb er best om kunnen lachen, ik hoop jullie ook.
Grtjz Herb
Ik ben na de zeer trage race van mij in Rotterdam (toch nog 33 rondjes) van de week flink aan het sleutelen geweest.
Na een hoop gepiel met carburarteurs, sproeiers ontsteking etc. had ik het eindelijk voor elkaar.
Het blokje liep als een zonnetje. En hard ook. (eindelijk profijt van die snelle 50 )
Ik woon op een dijk en ging ff een stukje proefrijden.
Ik scheurde de rotonde op aan het eind en dat ging allemaal lekker hard.
Na 3/4 rotonde begon de bak ineens te kantelen en was er geen houden meer aan. Ik zag de zeer steile graskant angstig naderen. Voor ik er echt erg in had reed ik de dijk af en PLONS.. Was nog net voor het water van de bak gesprongen, maar door de snelheid ging ik achter mijn bak aan het water in. Daar stond ik dan tot mijn middel in het ondertussen toch al behoorlijk afgekoelde water..
De bak lag in het water en begon langzaam te zinken. Ik heb er aan staan trekken om 'm zo dicht mogelijk bij de kant te krijgen.
Daar stond ik dan tot mijn middel in het water bij mijn nog steeds verder zinkende bak.
Komt er een vent aan gefietst die zich al afvroeg waar ik gebleven was. Hij had me de bocht om zien komen, maar me niet naar beneden zien rijden...
Uiteindelijk is de bak gezonken en waren alleen het zadel, stuur en de tank nog boven water.
Met soppende schoenen en een nat spoor achter me aan ben ik naar een vriend gelopen die vlakbij woont en met zijn bus hebben we de bak weer de dijk op gesleept.
Thuis gekomen heb ik de bougie eruit gedraaid en de carburateur eraf gehaald, de boel schoongemaakt, inelkaar gezet en na even proberen liep het Zundapp blokje alweer. Het is toch een mooi staaltje duitse techniek.
Wat is het moraal van het verhaal..
Het water is koud in november en bakbrommers zijn niet gemaakt om mee te varen.
Ik heb er best om kunnen lachen, ik hoop jullie ook.
Grtjz Herb